فرق حکم جلب با قرار جلب به دادرسی

  • عمومی
  • دادراه
  • No Comments
  • ۶ خرداد ۱۳۹۷

فرق حکم جلب با قرار جلب به دادرسی

چه فردی حقوقی باشید و چه غیر حقوقی، بارها این جملات را در گفتگوهای میان مردم و یا در فیلم ها شنیده اید که “حکم جلب فلانی آمده” یا “حکم جلبت را خواهم گرفت”. اولین معنی که احتمالا به ذهن شما می رسد این است که آن شخصی که حکم جلب او صادر شده، به وسیله مامور دستگیر می شود و به زندان خواهد افتاد. حتی خود واژه حکم نیز ممکن است این تصور را ایجاد کند که آن شخص دیگر محکوم شده است و راهی ندارد. اما اگر فردی حقوقی باشید یا اطلاعات حقوقی تان در این مورد بیشتر باشد، خواهید دانست که حکم جلب فقط در محاورات و گفتگوهای مردم به کار می رود و برگه ای که برای آن شخص آمده دستور جلب است و نه حکم جلب!

حکم تصمیمی است که قاضی پس از رسیدگی به پرونده ای صادر می کند و قاطع و تمام کننده دعوا است اما دستور جلب، حکم نمی باشد و قاطع دعوا نیست. دستور جلب زمانی صادر می شود که شخص مورد نظر به دادسرا یا دادگاه احضار شده و برای او احضاریه ارسال شده اما به دلایلی مراجعه نمی کند. این برگ جلب ممکن است به دلایل گوناگونی از جمله بازجویی یا اجرای حکم صادر شود.

حال در این میان ممکن است با قرار جلب به دادرسی مواجه شوید و این سوال در ذهنتان ایجاد شود که فرق حکم جلب با قرار جلب به دادرسی چیست ؟ در نگاه اول به نظر می رسد که این دو تفاوتی ندارند. اما اینگونه نیست.

در ادامه فرق حکم جلب با قرار جلب به دادرسی را خواهید خواند.

فرق حکم جلب با قرار جلب به دادرسی

زمانی که شکایتی در دادسرا مطرح است و بازپرس یا دادیار پس از رسیدگی و بررسی دلایل و انجام تحقیقات به این نتیجه برسد که دلایل کافی بر اتفاق افتادن جرم و انجام آن بوسیله متهم وجود دارد و باید در دادگاه محاکمه شود، قرار جلب به دادرسی را صادر می کند. پس از صدور این قرار، پرونده نزد دادستان در دادسرا ارسال می شود. اگر این قرار مورد تایید دادستان در دادسرا باشد، اقدام به صدور کیفرخواست (تقاضای دادستان در دادسرا از دادگاه صالح به رسیدگی به اتهام برای تعیین مجازات متهم) می کند و پرونده به دادگاه ارسال خواهد شد. در مواردی نیز بازپرس یا دادیار به این دلیل که «عمل متهم مجرمانه نیست» یا «عمل نسبت داده شده به متهم به طور کلی جرم است اما دلایل کافی برای مجرم بودن متهم وجود ندارد» و یا به علت سایر دلایل قرار منع تعقیب صادر می کند و موجب خروج شکایت از جریان رسیدگی می شود. حال اگر شاکی به این قرار اعتراض کند، رسیدگی به اعتراض در دادگاهی انجام می شود که صلاحیت رسیدگی به اتهام را دارد. در صورتی که دادگاه اعتراض به قرار منع تعقیب شاکی را بپذیرد، قرار جلب به دادرسی را صادر می کند و پرونده را به دادسرا ارسال می کند و دادسرا نیز باید متهم را احضار کند و اتهام را به او تفهیم کند و آخرین دفاعیات و تامین مناسب را از او اخذ کند و پرونده را به دادگاه ارسال کند. تا اینجا با قرار جلب به دادرسی آشنا شدید اما دستور جلب همانطور که گفتیم برگه ای است که در دعاوی حقوقی و کیفری پس از ارسال احضاریه و عدم حضور شخص صادر می شود. به وسیله این دستور، شخص توسط مامور انتظامی جلب و به مرجع قضایی آورده خواهد شد. دستور جلب در دعاوی حقوقی پس از قطعی شدن حکم و به منظور اجرای رای است. دستور جلب در دعاوی کیفری نیز، هم در مرحله تحقیقات و هم در مرحله اجرای حکم و برای اجرای حکم، صادر خواهد شد.

در اینجا تا حدود زیادی با دستور جلب و قرار جلب به دادرسی و تفاوت این دو آشنا شدید، اما در مواجهه با هریک از این تصمیمات و برای آگاهی از اینکه چه راه های ممکنی پیش روی شماست، مشورت با وکیل ضروری می باشد.

اگر درباره « فرق حکم جلب با قرار جلب به دادرسی » یا هر مسأله حقوقی دیگری نیاز به مشاوره حقوقی رایگان دارید به صفحه اول دادراه مراجعه نمایید.