دارنده یا همان دریافت کننده چک بایستی دقت داشته باشد که چک دارای یک تاریخ باشد. در مواردی صادرکننده چک در کنار امضای
دارنده یا همان دریافت کننده چک بایستی دقت داشته باشد که چک دارای یک تاریخ باشد. در مواردی صادرکننده چک در کنار امضای
در اين مقاله سعی شده است به اين سؤال پاسخ داده شود که در چک، چه تاريخی بايد به عنوان تاريخ صدور محسوب شود. می دانيم که به علت رواج چک های مدت دار، دو تاريخ در چک می تواند مطرح باشد: يکی تاريخ واقعی صدور چک و ديگر تاريخ مندرج در آن سند. رويه های قضايی مورد دسترس را در دوران های مختلف مورد بررسی قرار داديم و سرانجام رويه ای را صحيح و قابل قبول و منطبق با اصول حاکم بر اسناد تجاری، مخصوصا اصل تجريدی بودن و اصل غيرقابل استناد بودن ايرادات و تئوری عمل به ظاهر تشخيص داديم که مطابق آن در قبال دارنده با حسن نيت سند تجارتی
صادر کننده در هنگام صدور چک همواره به دنبال این است که کمترین امکان رجوع به وی وجود داشته باشد، به عبارتی دیگر در نظر دارد چکی را صادر کند که علاوه بر مسئولیت حقوقی مسئولیت کیفری برای وی در پی نداشته باشد. در مقابل دارنده به دنبال این است چکی را دریافت کند که […]