«مبایعه نامه» قراردادی است که طی آن بیع انجام شده است.
بیع به قراردادی اطلاق می شود که طبق آن مالی به دیگری فروخته می شود.
در نتیجه عرفا قرارداد مکتوبی که بین طرفین (فروشنده و خریدار یا بایع و مشتری) تنظیم می شود و براساس آن مالی در مقابل دریافت عوض یا بهاء یا قیمت فروخته می شود، مبایعه نامه به شمار می رود؛ این اصطلاح به صورت «بیع نامه» نیز به کار می رود.
گاهی افراد قصد خرید یا فروش مالی را دارند، ولی مقدمات آن فراهم نیست، مثلا خریدار پول کافی ندارد یا فروشنده باید نسبت به مفاصا(تصفیه) حساب های شهرداری و دارایی و… اقدام کند.
در این حالت طرفین قراردادی عادی تنظیم می کنند و در آن متعهد می شوند، در زمان و مکان مشخصی (دفتر اسناد رسمی) حضور یابند و با شرایط تعیین شده در قرارداد معامله را واقع سازند؛ به این قرارداد تنظیم شده قولنامه می گویند.
عموم مردم به قولنامه، مبایعه نامه هم می گویند اما باید گفت که این دو واژه از لحاظ حقوقی تفاوت دارند.
تفاوت آن را می توان در پاسخ این سوال که اگر یکی از طرفین معامله از تعهدات خود سر باز زند چه می شود؟
همان گونه که گفتیم مبایعه نامه یعنی همان قرارداد بیع که اگر متعهد به تعهد خود عمل نکند، می توان ایشان را ملزم به تسلیم مبیع یا ثمن کرد.
در قولنامه، به موجب آن می توان الزام (اجبار) به انجام تعهد را از دادگاه درخواست کرد.
به این ترتیب، اگر فروشنده از حضور در دفتر اسناد رسمی و انتقال رسمی ملک به خریدار خودداری کند، خریدار می تواند از دادگاه صالح درخواست کند تا او را برای به نام زدن سند در دفترخانه مجبور کند و دادگاه می تواند در صورت تقاضای خواهان، حکم به الزام به انجام معامله رسمی و پرداخت وجه التزام صادر کند.
اصطلاحاتی که در ستون خواسته به کار می رود:
وحید قاسمی
ایمیل:
vakil.vahidghasemi@gmail.com
آدرس:
ساری ، خیابان قارن ، قارن 7 ، دفتر اسناد رسمی 37 ، دفتر وکالت