در انعقاد هر نوع قراردادی بخصوص قرارداد بیع، لازم است طرفین معامله در مورد عدم انجام تعهدات طرف مقابل ضمانت اجرایی تعیین بنمایند تا در صورت خلف وعده از طرفی امکان اجرای ضمانت اجرا باشد و از سوی دیگر الزامی برای اجرای اصل تعهد صورت گیرد. از جمله این ضمانت اجرا ها میتوان به تعیین خسارات نقدی اشاره نمود که به صورت روزانه در معاملات معمول است.
بیماری روانی و یا کهولت سن و همچنین اختلال قوای ذهنی مثل آلزایمر موجب ابطال معامله نمیشود. در صورتی که یکی از طرفین اهلیت انجام معامله نداشته باشد معامله باطل یا غیر نافذ است اما به منظور اعمال ضمانت اجرا لازم است حکم حجر از دادگاه صادر شده باشد.
در صورتی که هر یک از طرفین ضمن قرارداد بیع، خیارات را اسقاط نمایند، در صورت غبن و یا عیب در مورد معامله امکان فسخ معامله را نخواهند داشت.غبن به مفهوم تفاوت قیمت فاحش مورد معامله با قیمت بازاری است. در صورت اسقاط خیارات در معامله به منظور حفظ حق فسخ بهتر است از خیار شرط استفاده شود.
اگر به عنوان ثمن بیع و یا معادل مال تعویض شده در قرارداد و یا خسارت قراردادی به عنوان وجه التزام، چکی صادر و به طرف مقابل ارائه شود، شماره چک و دلیل ارائه چک حتما در قرارداد قید شود. علاوه برآن در صورت صدور گواهی عدم پرداخت درخصوص چک ضمانت اجرای آن در قرارداد مشخص شود.ضمانت اجرا میتواند انفساخ قرارداد یا فسخ از جانب طرفی باشد که انحلال یک جانبه به سود او است.
مالی میتواند به عنوان مهریه تعیین شود که مالیت داشته باشد به این مفهوم که دارای ارزش اقتصادی بوده و داد و ستد آن برخلاف نظم عمومی و اخلاق حسنه نباشد. بنابراین اعضای بدن زوج نمیتواند به عنوان مهریه درنظرگرفته شود و در صورت قراردادن چنین شرطی به عنوان مهریه صمن عقد ازدواج، شرط مقرر باطل است اما عقد ازدواج را باطل نمیکند.