باسلام طبق قانون قاعده کلی اینه که منزل متناسب با شئونات خانوادگی و اجتماعی هر شخصی جزو مستثنیات دین بحساب میاد و دلیلش هم اینه که هر شخصی باید مکانی برای زندگی کردن داشته باشه و شرع و قانون اجازه نمیده تا طلبکاری به بهانه وصول طلبش ، بدهکاری رو دچار مشقت و عسرت بکنه بعبارتی پرداخت دین نباید طوری انجام بشه که منتهی به تنگدستی و عسرت مدیون بشه. حال چنانچه منزل یک شخص بنا به تشخیص دادگاه و از دید عرف جامعه ، زاید بر نیاز و شئونات اجتماعی شخص باشه ، قانونگذار اجازه توقیف مازاد رو میده مثل اینکه کسی توی خونه 1000 متری آنچنانی زندگی بکنه در حالیکه اشخاص دیگه ای که در همون طبقه اجتماعیِ شخص قرار دارن ، در آپارتمان های 90 متری زندگی میکنن! در این قبیل موارد امکان توقیف خونه هست و نمیشه مستسنیات دین محسوب کرد در موضوعی که شما مطرح کردید ، با توجه به صدور حکم تقسیط و ثبت بعدی دادخواست تعدیل و سوابق پروندتون ، وکیل طلبکارتون افزایش قدرالسهم شما از 2/4 دانگ به 3/6 دانگ آپارتمان رو افزایش دارایی بحساب آورده و دادگاه هم با توجه به اینکه سابقا 2/4 دانگ آپارتمان رو مستثنیات دین اعلام کرده، چاره ای بجز پذیرش درخواست توقیف مازاد بر 2/4 دانگ نداشته ! شما باید با شرکت در جلسه دادگاه و دفاع از خودتون شرح کامل این مساله رو که چطور و چرا سهمتون از 2/4 به 3/6 دانگ افزایش پیدا کرده رو ارایه بدین و دادگاه رو متقاعد کنین که این افزایش در اثر تمول و تمکن مالی شما نبوده بلکه از روی ناچاری و اینکه آپارتمان در حال تخریب و نابود شدن بوده ، شما مجبور به انجام تعمیرات و استحکام ملک شدین و اینو هم ادعا بکنید که هزینه های این اقدامات هم بطور اقساطی پرداخت شده یا هنوز بابتش مشغول الذمه هستین و نتونستین از عهده پرداختش بر بیایید تا مجددا قسمت مازاد بر 2/4 دانگ در مستثنیات دین قرار بگیره. وگرنه قسمت مازادی که توقیف شده رو از طریق مزایده از چنگتون در میارن!